«Μια φορά και έναν καιρό, στους μακρινούς Αντίποδες υπήρξε
μια μπάντα που στα πέντε χρόνια της ζωής της το μόνο που κατάφερε ήταν να δώσει
μερικά (σαρωτικά λένε οι φήμες) Live και να βγάλει ένα EP με έξι κομμάτια. Σχεδόν τίποτα δηλαδή
αν τολμήσεις να την συγκρίνεις με κάτι τέρατα της μουσικής που κυκλοφορούν και
βόσκουν ελεύθερα εκεί κάτω.
Άσε που οι στάχτες της μετά μεγαλούργησαν σε συγκροτήματα
όπως οι Drones, οι Kill Devil Hills, ο James McCann και
άλλοι.
Το όνομά του ήταν Maurice Flavel, και με την φωνή που έχει, το ταλέντο στο να συνθέτει δολοφονικά, σε άλλες εποχές κλασσικά σαρανταπεντάρια, και την αθεράπευτη εμμονή με τα λάθος blues, είναι να απορεί κανείς που μέσα σε 15 χρόνια έχει να επιδείξει μονάχα 2 EP’s. Αυτό των Gutterville Splendour Six που λέγαμε, και το ομώνυμο των M.F. and the Truckload of Hope. Απ’ όσους γνωρίζω μόνο οι Hydes θα μπορούσαν να τον συναγωνιστούν στην αραιά σαν δένδρα στον κάμπο δισκογραφία. Άντε και οι πρώιμοι Droogs.
Μέσα στο 2010 υποτίθεται ότι θα κυκλοφορούσαν καινούργιες
δουλειές και οι δύο μπάντες του, οι νεκραναστημένοι Gutterville, και οι Truckload. Έξω χειμώνιασε, και αυτή η χρονιά
έχει φτάσει σχεδόν στο τέλος της, και το μόνο καινούργιο που μπορεί κανείς να
ακούσει από την φωνή του Flavel,
είναι τα τέσσερα ακυκλοφόρητα ακόμη κομμάτια των δεύτερων στο myspace.
Βγει δεν βγει τελικά ο δίσκος τους, μικρό το κακό προς το
παρόν. Με τραγούδια σαν το Death Wish…Im On Fire μπορώ
να περάσω στο ριπιτ αρκετούς μήνες ακόμη, ακούγοντας το θηρίο που αναδύθηκε απ’
τα σκοτάδια του βάλτου, πράσινο με κατακόκκινα μάτια, τρομακτικό και εριστικό, με
τον άγριο θρήνο του να προκαλεί τον μοντέρνο κόσμο.
Θα έρθει μια εποχή όπου θα μπορεί κάποιος να δίνει στον
υπολογιστή τις συντεταγμένες για το πώς θα του βγάλει ένα γαμηστερό rock τραγούδι.
Κι ύστερα με το καινούργιο χτένισμα των Kings of Leon, και την πόζα χιλίων φλωροεγγλέζων alternative τύπων
θα μπορεί να κάνει καριέρα, και να τα κονομάει. Ίσως και να το ζούμε ήδη όλο
αυτό. Το κακό για όλους αυτούς είναι ότι ούτε το Dirt γράφτηκε
έτσι, ούτε το Shake some action,
ούτε το New day rising,
ούτε το Tupelo, ούτε
και το Death Wish…im on Fire. Αυτά και τότε και τώρα και
πάντα χρειάζονται ψυχή, αρχίδια, μύδια και αλητεία.
Im on fire,
and you can’t help me now.»
Από τότε που έγραφα τα παραπάνω στο tranzistor, πέρασαν άλλα τρία χρόνια, βγήκε το διπλό των Gutterville Splendour Six με όλα τα τραγούδια του EP και τα ακυκλοφόρητα, άκουσα και μια συμμετοχή του Flavel στο Slow Death(Love Dies) -όπου ο τίτλος σχεδόν κυριολεκτεί- των Brown, αλλά ο δίσκος των MF όχι μόνο δεν εμφανίστηκε αλλά η μπάντα φρόντισε να το διαλύσει…αυτό είναι το κακό νέο…το καλό είναι ότι εδώ και περίπου ένα χρόνο οι Maurice Flavel's Intensive Care έχουν αρχίσει να τζαμάρουν στο στούντιο να κάνουν δειλά δειλά τις πρώτες τους εμφανίσεις στην σκηνή…Υλικό απ’ ότι φαίνεται στο soundclound υπάρχει και μένει να δούμε αν θα υπάρξει επιτέλους κάποια νέα επίσημη κυκλοφορία ή θα αρκεστούμε να ακούμε μια από τις καλύτερες σύγχρονες rock and blues φωνές και πάλι από demo και ζωντανές ηχογραφήσεις…
Από τότε που έγραφα τα παραπάνω στο tranzistor, πέρασαν άλλα τρία χρόνια, βγήκε το διπλό των Gutterville Splendour Six με όλα τα τραγούδια του EP και τα ακυκλοφόρητα, άκουσα και μια συμμετοχή του Flavel στο Slow Death(Love Dies) -όπου ο τίτλος σχεδόν κυριολεκτεί- των Brown, αλλά ο δίσκος των MF όχι μόνο δεν εμφανίστηκε αλλά η μπάντα φρόντισε να το διαλύσει…αυτό είναι το κακό νέο…το καλό είναι ότι εδώ και περίπου ένα χρόνο οι Maurice Flavel's Intensive Care έχουν αρχίσει να τζαμάρουν στο στούντιο να κάνουν δειλά δειλά τις πρώτες τους εμφανίσεις στην σκηνή…Υλικό απ’ ότι φαίνεται στο soundclound υπάρχει και μένει να δούμε αν θα υπάρξει επιτέλους κάποια νέα επίσημη κυκλοφορία ή θα αρκεστούμε να ακούμε μια από τις καλύτερες σύγχρονες rock and blues φωνές και πάλι από demo και ζωντανές ηχογραφήσεις…
